Stosujemy eklektyczne podejście do terapii, które pozwala na elastyczne łączenie różnych metod i strategii, dostosowanych indywidualnie do każdego dziecka. Fundamentem naszej pracy jest budowanie bezpiecznej, pełnej zaufania relacji z dzieckiem i jego rodziną. Wierzymy, że tylko w atmosferze akceptacji i współpracy możliwy jest prawdziwy rozwój. 

Terapia rozpoczyna się od wnikliwego rozpoznania potrzeb – zarówno dziecka, jak i jego najbliższych. To właśnie potrzeby stanowią punkt wyjścia do planowania celów terapeutycznych, które są funkcjonalne i mają realne znaczenie w codziennym życiu. Rodzice są dla nas ważnymi partnerami – oferujemy im psychoedukację, wsparcie emocjonalne i praktyczne wskazówki, by mogli aktywnie uczestniczyć w procesie terapeutycznym. 

Szczególną uwagę poświęcamy wspieraniu rozwoju komunikacji. W przypadku dzieci, które nie posługują się mową werbalną, wdrażamy alternatywne i wspomagające metody komunikacji (AAC), umożliwiające im wyrażanie emocji, potrzeb i myśli. 

 Zachowania dziecka, szczególnie te nazywane potocznie “trudnymi”, traktujemy jako formę komunikacji – poprzez analizę funkcjonalną staramy się zrozumieć ich przyczyny i odpowiednio dostosować wsparcie. Próbujemy zrozumieć o czym dziecko mówi nam swoim zachowaniem.  

Nasze podejście obejmuje również holistyczne wsparcie dzieci z trudnościami w jedzeniu, uwzględniając aspekty sensoryczne, emocjonalne i rozwojowe.  

Tworzymy warunki sprzyjające rozwojowi poznawczemu, emocjonalnemu i społecznemu, wspierając dzieci w budowaniu samodzielności, wiary w siebie i poczucia sprawstwa. Czerpiemy to z metod relacyjno-rozwojowych. 

Eklektyczne podejście pozwala nam dostrzegać i wzmacniać potencjał każdego dziecka, towarzysząc mu w jego indywidualnej drodze rozwoju z troską, empatią i radością. Pracujemy z dzieckiem i rodziną, nie z etykietą diagnostyczną 

Budowanie efektywnego systemu wsparcia dla dziecka wymaga ścisłej współpracy wszystkich zaangażowanych stron. Kluczowe jest połączenie wysiłków terapeutów z aktywnym udziałem rodziców oraz partnerstwo z innymi instytucjami.

Taka współpraca pozwala na stworzenie programu, który zapewnia wsparcie na wielu poziomach:

• Dla dziecka: Indywidualnie dopasowane działania terapeutyczne i edukacyjne.
• Dla rodziny: Konsultacje, psychoedukacja, grupy wsparcia, materiały edukacyjne, wsparcie psychologiczne.
• Dla nauczycieli i terapeutów: Szkolenia, superwizje i dostęp do aktualnych narzędzi.

Program, ujęty w IPET i WWR, jest dokumentem żywym, narzędziem do pracy.

• Ponowna diagnoza funkcjonalna – ocena postępów i identyfikacja nowych wyzwań.
• Modyfikacja programu – zmiany w intensywności i formach wsparcia.
• Dynamiczny charakter wsparcia – elastyczność w podejmowaniu decyzji.
• Wycofywanie wsparcia w obszarach samodzielności i włączanie w nowych.

Zasada pracy w Najbliższej Strefie Rozwoju: Kluczowe jest dostosowanie poziomu trudności i rodzaju wsparcia do aktualnych możliwości dziecka, z uwzględnieniem jego potencjału rozwojowego.